Jij trouwe vriend van balken, panlatten en isolatie met een rapportcijfer. Je bent er om het huis en jouw Mensen te beschermen tegen zon, wind en regen.

Ook ben je er om de spullen in je armen te nemen die jouw Mensen aan je toevertrouwen. Als een jarig kind ontvang je met open blik en nooit-genoeg.

Verhuisdozen met een gescheurd handvat, curverbakken zonder deksel. Plastic tasjes van winkelketens die inmiddels failliet zijn, gevuld met spullen van een winkelketen die beter ook failliet zou kunnen gaan.

De slee en het familiewiegje. De schoolboeken en de kunstboom. Een amazing Ab King Pro van Tell Sell met daarop een stapel oude harde handdoeken. Het Boerenbont van oma, per kopje in een pagina van het Parool gewikkeld.

Een poëzie album (graag even hardop uitspreken als poesiealbum) met een gedroogd vergeet-mij-nietje. Babykleertjes in het soort roze wat je nu lelijk zou vinden.

Beste organizer, zegt de zolder. Ik heb begrepen dat jij komt opruimen. Die rol vuilniszakken onder je arm baart me ernstig zorgen. Ik wil namelijk graag al deze spullen houden. Ik hou van ze.

En ja, mijn Mensen hebben in de winter van ’63 voor het laatst op die slee gezeten. Koude jatten dat ze hadden.

En ze hebben genoeg handdoeken ja. Hele zachte ook. Maar ik wil die harde ook bewaren. Daarom.

Beste organizer, zegt de zolder. Ga alsjeblieft die te steile trap af en ga een kelder lastig vallen. Niet in mijn spullen grutten. Ik heb alles een beetje door elkaar gezet, zodat je niet zo goed weet waar je moet beginnen.

Er staan spullen waar mijn Mensen van moeten huilen als ze die weer zien. Er zijn spullen die een gave hebben in het aanwakkeren van nostalgische gevoelens. Met weerhaakjes zetten ze zich vast in het hart. Bewaar mij, smeken ze.

Beste zolder, schatbewaarder van het huis. Je verdient een gouden horloge voor jaren trouwe dienst. Maar na al dat thuiswerken kun je misschien een dagje per week ergens anders gaan werken? Dan vegen wij voorzichtig eens het stof van de dozen. En alleen als de Mensen het goed vinden.